Instytut Wiedzy o Tożsamości “Misja Czaitanii” należy do sekt orientalnych, które swoje korzenie mają w filozofii i religii wschodu. Została założona przez Chrisa Butlera, ucznia Bhaktivendanta Swami Prabhupada – założyciela ruchu Hare Kryszna.
Chris Butler znany jest również jako Jagad Guru, co w sanskrycie oznacza “Nauczyciela Świata”. Uważa się bowiem za powołanego do nauczania całego świata, a nie tylko wybranej społeczności. Mówi o sobie, że jest duchowym mistrzem należącym do długiej linii zapoczątkowanej przez samego Boga. Podobnie jak w przypadku innych sekt Guru Jagad zna odpowiedzi na wszystkie pytania, czyli posiada wiedzę absolutną. Jest zazwyczaj przedstawiany jako ktoś niezwykły, wspaniały. Przy czym jako człowiek jest osobą bardzo niedostępną.
Główną siedzibą sekty są Hawaje, gdzie mieszka i naucza Guru.
Zobacz również: Czy sekty są narzędziem amerykańskich szpiegów? Sekty jako narzędzie obcych służb wywiadowczych
Doktryna “Misji” opiera się na “Bhagawadgicie” i pismach wedyjskich. “Bhagawadgita”, dosłownie “Pieśń Wzniosła” stanowi wstęp olbrzymiego eposu indyjskiego, uważanego na Biblię hinduską. Natomiast pisma wedyjskie to zbiór najstarszych hinduskich pism podzielonych na 3 części. Dwie pierwsze to pisma objawione, natomiast trzecia należy do przekazanych przez tradycję. Z wedy wywodzi się wiele mantr i modlitw (Mantra – krótkie wyrażenie lub słowo powtarzane wielokrotnie celem oddania czci bożkom). Podstawę doktrynalną stanowi wiara w reinkarnację, czyli przeświadczenie, że dusza po śmierci człowieka powraca na ziemię, tylko w innym ciele. Toteż człowiek uważa się za “transcendentną cząstkę Boga” żyjącego w łańcuchu reinkarnacji. Cokolwiek osoba uczyni w życiu, będzie nagrodzona, albo w tym, albo w kolejnym wcieleniu. Dusza – jak twierdzą – nie jest materialnym ciałem, jedynie znajduje się wewnątrz różnych ciał. Z kolei ciało człowieka składa się z “ciała wulgarnego” – czyli mięsni, kości itd. oraz “ciała subtelnego” – czyli myśli, wiedzy, pragnień… Od tego jaką świadomość ma człowiek w momencie opuszczania swojego ciała w chwili śmierci zależy jakie ciało otrzyma w następnym wcieleniu. W ten sposób Guru tłumaczy przyczyny różnic między ludźmi, co do rasy, pozycji społecznej czy materialnej.
Aby móc wyjść z łańcucha inkarnacji (inkarnacja jest to wcielenie się ducha w ciało), czyli wyzwolić ducha z ciała potrzebna jest samorealizacja. Polega ona głównie na śpiewaniu mantry. Bowiem – jak uważa – poprzez słuchanie i śpiewanie imion i chwał Najwyższej Osoby ludzie mogą posmakować najwyższej duchowej przyjemności, bowiem mantra oczyszcza serca i umysły słuchaczy. Samorealizacji można dokonać również poprzez wspólne medytacje, wegetarianizm oraz prace wspólnotowe. Bóg – wg wierzeń “Misji Czaitanii” – jest bliżej nieokreśloną i niepoznawalną osobą. Jezusa uważa się za jednego z Guru, który co prawda głosił nauki dla określonej warstwy ludzi, ale nie potrafił sprostać wymogom samorealizacji. To spowodowało, że Chrystus umarł na krzyżu, ponieważ zmusili go do tego ludzie. Stało się to jednak wbrew jego woli, a jedynie z jego przyzwoleniem.
W myśl nauki Instytutu Wiedzy o Tożsamości istnieje we wszechświecie wiele planet. I tak są tzw. planety piekielne, gdzie dusza doznaje cierpienia za popełnione zło, a także planety niebiańskie, gdzie dusza doznaje pełnego zadowolenia. Ziemię zalicza się do tzw. planet średnich, tzn. o średnim stopniu zadowolenia i cierpienia. Wychodzą bowiem z założenia, że człowiek również tu na ziemi może doświadczyć planety piekielnej, kiedy np. urodzi się robakiem lub nędzarzem. I odwrotnie może również doświadczyć planety niebiańskiej, gdy urodzi się np. jako człowiek bardzo bogaty. Przy czym – jak głosi doktryna sekty – człowiek nie przebywa na żadnej z tych planet wiecznie. Tłumaczą to tym, że Bóg bardo kocha człowieka, a więc nie skazałby go na wieczne potępienie. Uważają, że to Kościół źle interpretuje Biblię. Z kolei na planetach niebiańskich też nie żyje się wiecznie, a tylko do momentu wyczerpania się “kredytów dobrych uczynków”.
Członkowie “Misji” podkreślają, iż wiele łączy ich z doktryną ruchu Hare Kryszna, jak również to, że ruch łączy w sobie elementy wszystkich religii, zarówno islamu, buddyzmu, hinduizmu, jak i chrześcijaństwa. W ten sposób eksponuje uniwersalne idee “Misji”, które – ich zdaniem – można pogodzić z wyznawaną przez siebie religią. Jest to jednak połowa prawdy, w rzeczywistości Instytut Wiedzy o Tożsamości wybiera tylko te treści, które są zgodne z nauką wedyjską. Interpretując zaś teksty biblijne, tłumaczy je zgodnie z własnym “zapotrzebowaniem”, wypaczając ich rzeczywisty sens. Łatwo się domyślić, że robi to zupełnie podobnie jak znany już ruch New Age, będący właśnie taką mieszaniną poglądów, nauk pochodzących z różnych religii i dziedzin, ale wybierający tylko te, które najlepiej odpowiadają człowiekowi i jego oczekiwaniom.
Członkowie sekty, propagując swoją naukę, zwracają przede wszystkim uwagę na kryzys wartości, upadek moralny, nienawiść rasową, wojny itp., obwiniając za ten fakt zachodnią cywilizację, która – ich zdaniem – zmusza człowieka do życia bez Boga, neguje wartości duchowe i uczy zarazem konsumpcyjnego stylu życia. W tej sytuacji “Misja Czaitanii” jawi się jako antidotum na wszelkie zło. Przyszłym adeptom obiecuje nowe życie, poprawienie bytu materialnego, pełną samorealizację i “duchową strawę”.
Celem działania “Misji Czaitanii” są przede wszystkim uczelnie, gdzie prowadzą rekrutację wśród młodzieży studenckiej. Oferują “cudowny sposób rozwiązywania wszystkich problemów”, wykorzystując chwilowe niepowodzenia życiowe czy nieszczęścia losowe. Chcąc się dostać do środowiska studenckiego, posługują się slangiem młodzieżowym. Robią wszystko, aby zwerbować jak najwięcej młodych ludzi. Organizują różnorodne spotkania, wyjazdy w góry lub nad morze za stosunkowo niewielkie pieniądze. Instytut posiada także własne wydawnictwo, które mieści się w USA. Dochody sekty pochodzą przede wszystkim ze sprzedaży książek, broszur, gazet. Ponadto z zarobków jej członków żyjących we wspólnotach.
Instytut Wiedzy o Tożsamości “Misja Czaitanii” został w 1990r. zarejestrowany w Polsce jako związek wyznaniowy. Swoje siedziby ma tam, gdzie mieszczą się największe skupiska młodzieży akademickiej. A więc: Warszawa, Kraków, Lublin, Kielce.
oprac. Krystyna Potyrała
Źródło zdjęcia: pixabay.com (CC0 Creative Commons, Free for commercial use, No attribution required)
